Groen is de kleur van het ademhalen. Van bladeren die zich ontvouwen naar het licht, van het ritme van de seizoenen, van groei — langzaam, zeker, onophoudelijk. Groen is zacht, genezend en vol belofte. In de kunst staat groen vaak voor rust en balans, voor harmonie met de natuur, voor het tussenliggende – het niemandsland tussen blauw en geel, tussen hoofd en hart.

Maar groen heeft ook een andere kant. In de kunstgeschiedenis blijkt het een eigenzinnig pigment. Soms moeilijk te temmen, soms giftig in zijn chemie, soms verraderlijk in zijn symboliek. Het tijdschrift Kunstschrift verkende recent de schaduwzijde in een nummer getiteld Gevaarlijk Groen. Verkleuring, giftige pigmenten, dubbelzinnige betekenissen – groen blijkt niet altijd datgene wat het op het eerste gezicht lijkt.

Toch is het juist die gelaagdheid die groen zo intrigerend maakt. De kleur biedt ruimte voor reflectie, voor ambiguïteit, voor verbeelding. Groen kan geruststellen én uitdagen, verbinden én isoleren. Denk aan het verstilde groen van een renaissancelandschap, het dromerige groen van Rousseau’s oerwouden, of de rauwe expressie van hedendaagse kunstenaars die met groene schakeringen nieuwe werelden oproepen.

In deze workshop verkennen we groen als materiaal, als metafoor en als stem. We beginnen met inkt en krijt: speelse, directe middelen om kennis te maken met de kleur. Om er contact mee te maken, om te voelen wat groen met ons doet. Geen goed of fout, geen haast – alleen de kleur en jij. Vanuit deze verkenning groeit het werk vanzelf: wie wil, kan verder gaan met werken naar waarneming, of juist vanuit een persoonlijk thema.

Laat je inspireren door de rijkdom van groen – in al zijn tinten, betekenissen en contradicties. Je hoeft niet te kiezen tussen kalmte en gevaar: groen ís allebei. En daar begint de kunst.